Annesinden Kuzusuna Hediye: Zürafa

Hayvanlar çocukların çok ilgisini çeker. Korku duygusunu henüz edinmediklerinden savunmasızca yaklaşmaya ve dokunmaya çalışırlar. Ta ki biz onları engelleyene ve korkmalarını sağlayana kadar. Biz öğretiriz korkmayı. Karanlıktan, sesten,vb. Hayvan korkusu da böyle gelişiyor sanırım. Ben oldum olası hayvanlara dokunamam. Tek dokunabildiğim hayvan muhabbet kuşuydu. Şimdilerde onu bile elime alamam. Benimki korku değil elbet. Bir nevi ürperti, şehirde büyümenin verdiği. İlk atandığım köyde biraz haşır neşir olmuştum hayvanlarla ancak o da yetmedi yakınlaşmama. Ama Eymen benim gibi değil çok şükür. Hayvanları çok seviyor, dokunmak istiyor. Tabi ben yaklaşamadığım için onun da dokunmasına pek izin vermiyorum. Ancak uzaktan sevebiliyoruz veya sahibinin yanında yavaşça kafasını okşuyoruz köpeklerin.

Hemen hemen birçok hayvanı tanıyor artık. En sevdikleri de köpek, aslan ve zürafa. Evet zürafalara da bayılıyor Eymen. Sanırım boyunun çok uzun olmasından kaynaklanıyor. Viyana'daki Schönbrunn hayvanat bahçesine gittiğimizde birçok hayvanı ilgiyle izlemişti. Ama büyüklüklerinden dolayı suaygırı, fil ve zürafalara ayrı bir ilgi duymuştu oğlum. Dönüşte Belgrad'da gezerken el yapımı tablolara rastladık. Zürafalı olanı Eymen'in odasına asmak için aldık. Eymen onu görünce hayvanat bahçesinde gördüğünü hatırladı ve çok sevdi. Odasına astığımızda gelip gidip zürafayı gösteriyor ve "Züaaa" diye ismini söylemeye çalışıyordu.



Geçenlerde Makedonya'dan küçük tuvaller aldım Eymen ve arkadaşları için. Üzerinde havyan ve değişik karakterde resimler olan tuvallerdi bunlar. İçinde 5 adet küçük akrilik boya ve fırçası ile birlikte satılıyordu.


Tabi görünce dayanamadım ve zürafalı olanı Eymen için !!!(Aslında kendime) aldım. Arkadaşları için fil, gemi ve tinkerbellli olandan aldık. Onların da çok hoşuna gitti. Tabi Eymen henüz çok iyi boyayamadığından biraz beklesin diye kaldırmıştım. Gidip gelip, "Acaba ben mi boyasam?" diye elime bir alıp tekrar yerine koyuyordum. Bugün Eymen babasıyla parmak boyalarıyla resim yaparken daha fazla dayanamadım ve boyamaya karar verdim. Aldım elime fırçayı...

Ben zürafayı boyarken oğlum da boyamasını bitirdi ve babasıyla karda küçük bir yürüyüş yapmaya çıktılar. Geldiklerinde zürafanın boyanması da bitmişti. Eymen'e gösterdiğimde ilk tepkisi gülümseyerek "Aaayyy" demesi oldu ve hemen eline alıp "Eymen asmak isteee" dedi.
Zürafamızı oğlumun odasında güzel bir yere astık birlikte. Oğluşuma benden hediye olsun istedim.




Değişik geometrik şekillerde boş tuvaller de vardı. Bir dahaki sefere Eymen'e onlardan alıcam. Kendi istediği resmi yapsın üstüne. Ama söz bu sefer oğluşum senin tuvalini ben boyamayacağım. Kendime de alıcam. :)