Sayfalar

10 Eylül 2011 Cumartesi

Artık Okullu Olduk :)

Merhaba blogcu dostlarımız, epey zaman oldu yaz(a)mayalı. Bu süre içinde oldukça koşturmacalı, yoğun, bir o kadar da keyifli zamanlar geçirdik biz. Yurdumuza döndükten sonra bizi bir ev bulma - yerleşme telaşı aldı. Topla, taşı, yerleştir... Bilirsiniz ki sıkıcı ve meşakkatli bir iştir şehir değiştirmek. 2 aylık bu sürede hem işlerimizi hallettik hem de gezmekten geri kalmadık oğlumla. Ankara, Rize, Sivas, Malatya... Ne de olsa önümüzde yorucu bir dönem bizi bekliyor. Son son keyif yaptık. Hayırlısı olur inşallah.

Geldik yeni yerimize, evimize yerleştik çok şükür. Ben çok sevdiğim ve zorunlu bir ayrılık sürecine girdiğim mesleğime döndüm nihayet. Hem de ne dönüş...

Tatlı tospağam da günden güne büyüme belirtilerini artırdı. Daha düzgün konuşuyor, daha çok şey biliyor ve daha bir erkekleşiyor. Annesine kafa tutmaya bile başladı efem. Tospam da benimle birlikte okula başlıyor. Pazartesi günü ilk okul günü oğluşumun. Bir süredir sıkıntısı üzerimizdeydi. Tam da atamadık hani. 3 yıldır benimle birlikte olan kuzum, şimdi benden ayrılmanın sancısı içinde. Birkaç aydır okul psikolojisine alıştırmaya çalışıyordum zaten. Ama nuh diyor peygamber demiyordu. Ta ki okulunu görene kadar. Kısa bir süre öncesine kadar diyalogumuz şöyleydi:

Anne: -Oğlum evimize gidince baba işe gidecek, anne işe gidecek, sen de okula gideceksin olur mu?

Eymen: - Anneler çalışmaz, babalar çalışır!!! Ben otula ditmicem...

Anne: - :0

Okula kayıt için görüşmeye gittiğimizde Eymenle birlikte sınıfları ve okulun diğer bölümlerini gezdik. Biraz oyuncaklarla oynadık. Eymen'in çok hoşuna gitti. Artık "ben yemeğimi yicem, büyücem, okula ditcem" diyor.

Yalnız bir sorunumuz daha var . O da tuvalet konusu. 5-6 aydır tuvaletini söylüyor Eymen. Ancak benden ve babasından başka birine yaptırmıyor tuvaletini. Br keresinde anneme bırakıp gittiğimde beni istemiş ve yaptırmamıştı çişini. Ve tabi üstüne... Muhtemelen ilk gün de yaptırmayacak ve altına kaçıracak.:)
Ben ilk gün yanında olamayacağım malesef. Babası götürecek okula ve duruma göre yanında duracak bir süre. İnşallah şu bir haftalık süreçte çabuk alışır da beni de fazla üzmez oğluşum. Yoksa ana-oğul işimiz çok zor.

Bir de okul için vesikalık fotoğraf çektirdik oğlumla. Fotoğrafı çekilirken şaşırtıcı derecede düzgün durdu. Ne dediysek yaptı kuzum.


Bu da oğluşumun okulu...


Benim minik kuzum eğitim-öğretim hayatına böylece ilk adımını atıyor . Darısı herkesin yavrusuna inşallah. Sevgiler...