Bir çizgide neler neler gizlidir. Bazen mutlukluk, bazen hüzün, bazen dilek... Bakmak yetmiyor, görmek de gerek bazı şeyleri. Okulda mümkün olduğunca dikkatli bakıyor ve görmeye çalışıyorum öğrencilerimin yaptığı resimleri. Çünkü olası bir durumun ilk habercisi oluyor bu çizgiler.
Eymen'im de bu yıl resim yapmaya başladı. Geçen seneki boyama çalışmalarından sonra bu sene ilk defa oğlumun resim yaptığını görmek beni çok mutlu ediyor. Ve gelişimindeki hız da oldukça şaşırtıcı.
3-4 yaş aralığında çoğunlukla boyama yapıyordu oğluşum. Bu yaz yuvarlak bir kafa çizerek başladı işe. Sonra göz, ağız, burun ve kulak çizdi. Zaman geçtikçe bunlara saç, kol, bacak vb. uzuvlar eklendi.
İlk yaptığı resimlerde hep babası ve beni çiziyordu. Bugünlerde ise konulu resimler yapıyor oğluşum. Çizdiği çocukların yanına ağaç, ev, bulut ve meyveler çizmeye başladı.
Bazen de arkadaşlarını ve henüz piyasada bile olmayan kardeşini çiziyor kuzucuğum. ( Bu sıralar okuldaki favori konumuz "KARDEŞ" olduğundan :))
Bir de renkler var tabi. En çok tereddüte düştüğüm konuydu bu. Çünkü öğrendiğim kadarıyla Çocuk resimlerindeki koyu renkler bir karamsarlığı ve problemi yansıtıyordu. Eymen'im de siyah ve kahverengi den başka bir renk kullanmadı uzun bir süre. Sıkıntı mı var dersem, yok. Öğretmeniyle konuşuyorum, problem yok. Ancak çok seviyordu koyu renkleri. Zamanla değişir derken, bu sefer de biraz abartmış olacak ki tüm renkleri aynı anda kullanmaya başladı. "Anne ben karışık renkli yapıcam." diyor şimdilerde.:)
Sayıları da öğrenmeye başladığından her resmine bir sayı ve Eymen'in "E" sini ekliyor. İmza niyetine...:))
İşte Eymen'imin resimlerinden bazıları:)
Bunlar da Eymen'imin define haritaları. Kaşif Dora izleye izleye bu hale geldik.:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder