Uzun bir aradan sonra oyun parkına gittik oğlumla. Bu kış kar çok yağmadığından salgın hastalıklar epeyce artmıştı. Bir de menenjit salgınından muzdariptik burada. Bu nedenle 2-3 aydır kapalı mekanlardaki oyun parklarına uğramaz olduk. Oysa ki buradaki en güçlü alternatifimiz buydu vakit geçirmek için.
Bu haftasonu gittiğimiz bir alışveriş merkezinde, çok da kalabalık olmamasından dolayı, oynamasına izin verdik Eymen'in. Ama ne izin. Özlemiş kerata, çıkmak bilmedi. Babasıyla nöbetleşe bekledik başını ve sırayla gezdik alışveriş merkezinde. Öyle çok da büyük bir yer değildi zaten. Ama 2 saate yakın oynadı Eymen. Ben de gezerken küçük bir ayıcık aldım oğluma. Ancak onu gösterdiğimde çıkarabildim oyun parkından. Biraz daha büyüdüğünden çıkamadığı yerlere de tırmanıyordu artık. Bu da çok hoşuna gitti tabi. Ayrılması zor oldu.
Kendi gibi sevimli ayıcığı çok sevdi oğlum.
- İsmi ne olsun anneciğim, dedim.
- "Muni, muni dedi" bana.
Tabi ne demek diyeceksiniz şimdi. Eymen bir çikolatasever olduğundan pudinge de bayılıyor. 2-3 günde bir, birlikte puding yapıyoruz oğlumla. Benim yanımda durup karıştırıyor ve minik silikon muffin kalıplarımıza döküyoruz. Her gün 2-3 tane yiyor ondan. İsmini de telaffuz edemediğinden tam munig,munig iste diyor. Aklına ordan gelmiş olacak ki ayıcığımıza da muni ismini koydu tatlı oğlum. Aldığımızdan beri Eymen'in yeni uyku arkadaşı oldu sevimli Muni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder