Anne elim "Ufff" olduuuu...

Eymenin son zamanlarda en keyif aldığı şey, mutfakta ocağın düğmelerini çevirmek ve fırının kapağını açıp, eline geçen her şeyi içine atmak oldu. Bir türlü alamıyorum oradan."Anneciğim, sıcak yanarsın." diyorum. O da kendi diliyle "Icca, ıcca" deyip yaklaşmaya çekiniyordu. Ama bugün, (olacağı varmış) bir türlü uzaklaşmadı yanan fırından. Fırın sıcakken kapağını açtı veeeee.Hiç istemediğimiz şey başımıza geldi. Oğluşumun minik eli yandı. Dün televizyonda ev kazalarından bahsediyorlardı. Orada dinlemiştim Allah'tan. Hemen elini suya tutup, streç film sardık yanık yere. Sonra da eczaneden yanık kremi alarak sürdük. İnşallah çabuk geçer anneciğim. Kıyamam sana oğluşum...Allah hepimizin yavrularını korusun inşallah...

Eymen'im Büyüyor

Bir anne için en büyük mutluluk, bebeğinin gelişimini yakından, taaaa minicik burnunun dibinden izlemektir sanırım. Her anında yanında olabilmek ve onu sımsıkı sarabilmek... Ben bu konuda çok şanslıyım aslında. Yoğun bir çalışma temposunun içinden bu minik kelebekle birlikte sıyrılıp, bambaşka bir yıl geçirdim. Bana bu duyguyu yaşattığı için Allah'a binlerce şükürler olsun.
Oğlumuz her sağlıklı bebek gibi gelişim aşamalarını zamanında tamamlayarak 15. ayına ulaştı. Ve hayatının temelini, minicik ayaklarıyla attığı güçlü adımlarla sağlamlaştırdı. En güzel yarınlar senin olsun anneciğimmmmmmm.

Oğluşum

Eymen bizim ilk bebeğimiz ve hayatımızın anlamı.22 Ağustos 2008 de ailemize katılarak, bizi dünyanın en şanslı ebeveynleri yaptı.Onu çok seviyoruz...