Bayiii balııı(Bay bay balığım)

Merhabalar, bloggerın kapatılma olayından sonra inanın bizim de şevkimiz gitti. Yazmaya, hatta bloglara bakmaya elimiz gitmiyor. Ancak yine de erişebildiğimiz ve yorum yapabildiğimiz arkadaşlarımıza uğramaya çalışıyoruz. Umarım düzelir de hepimizin neşesi yerine gelir.

Dün gece Eymen çok geç uyudu. Saat 02.15 falandı. Eh biz de Eymen'i yatır, biraz nete takıl falan vakit hızla geçti. Tam yatma hazırlığı yapıyordum. Salonu toparlayıp, Eymen'in oyuncaklarını, arabalarını yerine koydum. Mutfağı toparladım, televizyonu ve bilgisayarı kapattım ki, salonun lambasını söndürmek üzere düğmeye yanaştığımda sevgili balığımız Cingöz'e iyi geceler dileyecektim. Saat 03.40 falandı. Bir de ne göreyim. Cingöz suyun orta kısımlarında yan yatmış bir şekilde duruyor. Şok oldum. Daha sabah suyunu değiştirip yemini verdik. Akşama kadar suyun içinde dolnıp duruyordu. Eymen bir gidiyor bakıyor, bir eliyle kucaklamaya çalışıyordu. Herşey normaldi. Akşam dışarı çıktık bir iki saat. Eve geldiğimizde de gayet normaldi. O ara Eymen'i oynat, uyut falan bakmadık hiç. 1-2 saat içinde ne oldu farkedemedik de. Can çekişiyordur, oksijensiz kalmıştır diye düşünüp hemen su ekledim falan ama nafile. Cingöz çoktan ölmüştü. Eşimle birlikte suyunu boşaltıp, balığı bir poşete koyduk. Öylece duruyor. Eymen görmesin diye balkona koydum. Ne yapacağımı bilemedim. Ben çok huyluyumdur bu konuda. Hiçbir canlı(cansız)hayvana dokunamam. Bit kadar bile olsa. O yüzden eşim aldı suyun içinden. Ay inanın ağlayasım geldi. Kendimi de suçlu hissettim. Topu topu 2-3 hafta olmuştu alalı. Eymen çok sevdiğinden ve biraz da sorumluluk alması için ben aldırmıştım. Ancak aldıktan sonra öğrendim japon balıklarının fanusta çok uzun yaşamadıklarını. Akvaryum ortamı olması gerekiyormuş. Biz de kısa bir süre sonra Türkiye'ye döneceğimizden akvaryum almadık tabi. Fanusta besliyorduk. Şimdi balığın ölümüne sebep oldum diye üzüldüm. Pet Shopta, akvaryumunda arkadaşlarıyla mutlu, mesut yaşıyordu. Allah affetsin.

Bir diğer konu da Eymen'e bunu nasıl söyleyeceğimiz. Öldü diyemeyiz tabi çocuğa, anlamaz ki daha. Anlasa da çok üzülür elbet. Ay ne desek, nasıl anlatsak geceden beri düşünüyoruz. Her sabah gidip "günaydın balııı" diyordu. Evden çıkarken el sallayıp " bayi balııı" diyordu. Yemini veriyorduk birlikte. Şimdi ne denir, nasıl söylenirdi ki. Düşündük ve şimdilik bir şey dememeye karar verdik biz de. Ta ki kendi farkedene kadar. Farkettiğinde de ne diyeceğim bilmiyorum ama o zamana kadar düşünüp, danışacağım yine bakalım. Siz de yardım edersiniz belki. Aynı durumu yaşanlar varsa içinizde lütfen yazın bana olur mu? Eymen'imin ilk evcil hayvanı, çok sevdiği Cingöz balığımıza Allah'tan rahmet diliyoruz. Umarım Eymen büyüdüğünde güzel hatırlar sevgili balığını.

Sevgilerle...

*Elimizdeki ilk ve son fotoğrafı Cingöz'ün.