Eymen'imin son aktiviteleri

Epey zaman oldu yazmayalı. inanın ki hep aklımda ama bir türlü fırsat bulamadım oğluşumdan. Bu aralar o kadar hızlı bir dönem geçiriyoruz ki kelimelere sığmaz anlatımı. 1,5 yaşını geçti Eymen. Şimdi daha hızlı yürüyor ,hatta koşuyor, sesi daha çok çıkıyor, ağzının içinde bir sürü laf, tüm gün boyunca susmak bilmiyor, heran evin her köşesinde bir şeylerle uğraşıyor... O'nu bir an yalnız bırakamıyorum. Sürekli takipteyim. Ne dedi, ne yaptı, neye dokundu, neyi öğrendi derken onun ilklerini yakalamaya ve onunla o anları paylaşmaya çalışıyoruz babası ve ben. Bu aralar babasına "abi" diyor Eymen. Büyüdü ya bizimki. Biz bak sen abi oldun dedikçe o da babasına abi demeye başladı.

Sıklıkla oyun parkına götürüyoruz. Onun dışında evde birlikte oyunlar oynuyoruz. Kitapları çok seviyor Eymen. Kitaptaki nesnelerin isimlerini öğrendi. Nesnelerin aynısını başka yerde gördüğünde gösterebiliyor artık. Bİr de memory kartlarımız var. Hayvanlı. Bir çok hayvanı tanıyor artık. Ama isimlerini pek söyleyemiyor henüz. Ben balık hangisi dediğimde gösteriyor ya da kediyi diğer kedinin yanına koy dediğimde koyuyor kartı.Benim de çok hoşuma gidiyor. Onu bol bol öpüp aferin diyorum. Ve ardından tabi ki çikolata. Eymen çikolata hastası resmen. Çok seviyor. O yüzden en güzel ödülümüz o.
Oğluşum annesine yardım etmeyi de çok seviyor.Alıyor eline ıslak mendili, başlıyor yerleri silmeye. Ben pasta yaparken de rahat durmuyor tabiki. Benimle birlikte hamur açıyor, kek çırpıyor. Babasından daha hamarat olacağı belli keratanın. Eee öğrensin tabi şimdiden. Yarın bir gün lazım olabilir. Öyle değil mi? Neyse bir dahakine arayı bu kadar uzatmayalım anneciğim. Yoksa söz de bitmiyor. Benim tatlı oğlum. Seni seviyorum.