Merhaba...

Merhaba...
Biz geldik sevgili dostlar. Bir Ramazan vakti gitmiştik sessizce. Yine öyle bir vakitte sizlere merhaba demenin sevincini duyuyorum. Itiraf etmeliyim ki uzun zamandır bir blogum olduğunu bile unutmuştum. Bugün bütün gün evde olduğumdan galiba aklıma geldi birden.:)
Taşınma, okul değişikliği, Eymen'imin yeni okulu, çevre ve arkadaş değişikliğiyle başlayan bir sürü yenilik, üzüntü, sevinç, telaş, yorgunluk bir araya geldi ve elim hiç bilgisayara değmedi.
Aslında dizüstü bilgisayarımın da kafayı yemesinin payı büyük bu uzaklaşmada. Biraz da dinlendik bu sayede.  Bu arada birçok arkadaşımın blogunu takip ettim zaman zaman ancak tam vakıf olamadım elbette durumlara. Bundan sonra daha sık yazmak ve görüşmek dileğiyle... Herkese hayırlı Ramazanlar diliyorum. Dua ve sevgiyle...

Bir veda daha...( Sezon Finali :)) )

Ben okula ve öğrencilerime elveda derken, Eymen de arkadaşlarına ve saçlarına veda etti...Bir de evimize... Yeni ve güzel başlangıçlara vesile olsun inşallah bu vedalar. Yeni evimizde, yeni okulumuzda, yeni güzelliklerde buluşmak dileğimizle...

Kuzularım bir de şiir yazmış bana.

Benim Annem Benim Annem :)

Eymen'imin anneler günü etkinliği vardı okulda,. Oğluşum becerikli öğretmeninin yardımıyla çok güzel bir hediye hazırlamış annesine. Bir de program sundular. 23 Nisan için hazırladıkları gösteriyi izleyemediğimizden dolayı yeniden oynadılar. Çok tatlılardı. Birde şarkı söylediler tüm sınıfça.
O kadar tatlı söylüyor ki peltek diliyle. Ona sarılırken içim içime sığmadı. Ancak benim duygusal oğlum şarkı başladığında hem hüzünden hem de beni ön sırada göremediğinden ( :) )ağlamaya başladı. Şarkıyı söylemek istemedi. Ağlamamak için kendimi zor tuttum ben de. Canım oğlum...Seni Çok Seviyorum. Rabbime binlerce şükürler olsun ki sen benim oğlumsun. Bitanem...

Oğluşumun şarkısı.  Gerçekten çok duygusal bir müzik...

Minik Arımızın Gösterisi İçin Tıklayın...

23 Nisan Telaşemiz ve Son Faliyetlerimiz

Akıllı telefonlar çıktı çıkalı bilgisayarla muhabbetimiz azaldı evde. Yoğunluktan ve yorgunluktan bilgisayarı açmaya fırsat olmuyor. Her işi de telefondan halledince blogu ihmal ediyorum galiba. Anılar birikiyor, fotoğraflar birikiyor. Oğluşum büyüyor...
İkinci  23 Nisan gösterisini bensiz oynadı kuzum. Ben Şirinlerimin bayramındayken, babası da Tatlı Arı'nın bayramını kutlamak için görevimizin başındaydık.
Minik arı, başından düşen antenlerini tutmakla meşgul olmuş bütün oyun boyunca. Öğretmeni tam başından çıkaracakken tacı, antenler yerinde durmaya karar vermişler. Fakat uzun sürmemiş. Gösteri boyunca çekilen tüm fotoğraflarda eli başında çıkmış oğluşum.

Benim tatlı şirinlerim de güzel ve başarılı bir oyun sergiledi yine. Kıyafetleri, kendileri gibi çok tatlıydı. Renkli bir bayram daha geçirdik bu yıl.
Bunlarda Şirinlerimin Partisinden...

2 ayın yorgunluğu ve güzel bir gösteri sergilemenin mutluluğuyla kendimizi gezmeye verdik. Doğru Malatya'ya yola çıktık ve oğluşumun bayramını gönlünce kutladık.
Bugün onun bayramı olduğu için o ne isterse onu yapmaya söz verdik. Birkaç alışverişten sonra dilediği kadar oyun oynadı, çarpışan arabaya ve trene bindi. Arkadaşı Yaren ve Ayşe Nisa ile doyasıya oynadı. Akşam olduğunda yorgunluktan eser yoktu yine de... Çocuk olmak böyle bişey sanırım. :)

Eymen'le faaliyetlerimiz

 Matematik çalışıyoruz artık.

 Oğluşumun lezzetli ellerinden...

 Havalar ısındı, su oyunları etkinliklerimiz başladı.

 Saçlarımız kısaldı.

 Oğluşumdan annesine bu şık terlikler...

Sevgiyle Kalın...